Wachten op de post

Normaal zit ik niet zo met smart te wachten wat de post bij mij door de brievenbus doet. Maar vandaag toch wel.  Hier komt de postbode altijd pas laat in de middag.  Ik ben eerst maar een flink stuk met de hond gaan lopen en onderweg terug zag ik haar fiets een paar straten verderop al staan.  Ik rekende uit dat het nog wel 1,5 uur kon duren eer ze bij mij zou zijn, dus ik moest nog even geduld hebben.
Ik ben toen al wachtend koffie gaan drinken in de tuin, iets wat vandaag echt geen straf was.
De hond is gaan spelen met zijn stok.

In de tuin begint alles nu groener te kleuren.  De beukhaag blijft nog in zijn hersttooi, alhoewel ik al opgerolde nieuwe blaadjes zie verschijnen.

Eenmaal aan de koffie hoorde ik een flinke plof op de deurmat vallen.  Ik natuurlijk als een speer naar de brievenbus en yes, daar lag hij.  De nieuwe Wonen Landelijke Stijl.  De voorkant vind ik helemaal leuk, want ik ben niet van de kleurtjes, maar als ik een kleur moet kiezen is het oudroze.
 




Na even snel doorbladeren kwam hij tevoorschijn, de reportage van ons interieur.  Het is wel een soort van apart om je eigen huis te zien in een woonblad.  Er zijn weinig foto's van raampartijen gemaakt. Op de winterse dag dat er gefotografeerd werd was het zo zonnig, dat ik de shutters dicht moest doen, omdat alles anders veel te licht zou worden. Ik sta er zelf ook op, dit was niet helemaal mijn keus, maar het is vrij subtiel gedaan moet ik zeggen.  Nou ja, dan weten jullie gelijk wie de schrijfster is achter deze blog hi hi,  Ik ga het vanavond op mijn gemak eens goed lezen.

Ik wens jullie allemaal , ook mijn nieuwe volgers een fijne zonnige week.
lieve groet, Martine

(Hebben jullie ook al het nieuwe bloguiterlijk van Blogger? Ik moet er nog erg aan wennen hoe alles werkt in het dashboard).